Μέρα μπαλκόνι φορτωμένο από παλιά πρωινά που όλη νύχτα ανέβαζαν εργάτες ανειδίκευτοι του ονείρου.
Με τροχαλίες, τροχούς και σύνεργα αχρηστεμένων απ' τον χρόνο ρολογιών.Μ' έιωπ! Με ρυθμό τις βαριές αλυσίδες τραβώντας ' έι ωπ!
Επειδή η κάθε μέρα θέλει τα κουρέλια της.Ειδαλλιώς δεν μπορεί ν'ανατείλει' που απ' αυτά άλλα λάβαρα υψώνει και άλλα κρεμάει, στις άκρες του θεωρείου της. Ν' αρχίσει πάλι η τελετή. Κοπιάστε.
Η λύπη των άλλων, Κέδρος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου