Αμάραντα λουλούδια, αγάπης ώρες,
φυλάω εντός μου σε λαμπρά δοχεία.
-Κάποια μεσημεριάτικη ευτυχία
κι’ ώρες ωραίες των δειλινών πυρφόρες.
Αμάραντα λουλούδια. Άρωμα όχι.
Μάταιη προσπάθεια κάνω να μαντέψω.
-Πώς τόλμησα μια αγάπη να πιστέψω
στο πρώϊμο τ’ Αυγούστου πρωτοβρόχι;
Αμάραντα λουλούδια, μόνη λύση
κι’ αντάλλαγμα στον έρωτα που αφίνεις.
-Όμως, το Μάρτη, πώς να τα συγκρίνεις
με τ’ άσπρο, πρώτο ρόδο, πού θα ανθίσει;
Πηγή: Ποίηση Μεσοπολεμική
Γιώργος Καρατζάς (1912-1940)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου