Ποιος ξέρει αν εξεκίνησε το πλοίο με τις ελπίδες
κι αν έχει λιώσει το κερί που ανάψαμε το βράδυ.
Η ασημένια η χαραυγή,που σβήνει τα καντήλια
κι ο Εσταυρωμένος,που χρυσός στο στήθος σου κοιμάται.
Αλλά πεθαίνουν τα κεριά στη χαραυγή ένα-ένα
κι αργά μακραίνουν τα λευκά πανιά από τ'ακρογιάλια.
Ο Εσταυρωμένος σιωπηλός στο στήθος που εκοιμήθη
κι εχάθηκαν στο πέλαγος τα πλοία με τις ελπίδες.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου