Γιάννης Ρίτσος - Σχήμα της απουσίας (απόσπασμα)

Αυτή η κάμαρα έχει γίνει ένα βαθύ πηγάδι.
Η λάμπα είναι ένα αστέρι καρφωμένο στο νερό.
Το παιδικό κρεβάτι στη θέση του, και πότε πότε
αστράφτουν με ημικυκλικές ανταύγειες τα σεντόνια
καθώς, πάνω ψηλά, στην επιφάνεια του νερού
πέφτουν σαν άχυρα οι ώρες αβαρείς και αργοπόρες
χαράζοντας το νερό με αδιόρατους κύκλους. Εδώ μέσα
κανείς δεν μιλάει, κι αν μιλούσε δε θ' ακούγονταν. Κι αν 'ενα
ποτήρι
γείρη και πέση, πέφτει αθόρυβα μες στην παλάμη της σιωπής.
Δε σπάει.
Μόνο η αρχαία κραυγή του χωρισμού διαλυμένη στο νερόκάνει πιο σκοτεινό και βαθύ το πηγάδι.