Γιάννης Δάλλας - Χρονοδείκτες (αποσπάσματα)

 Να δώσω το χέρι μου στους κλεπταποδόχους της ιστορίας;

***

Επί πρωθυπουργίας του Σκόμπυ, υπαλληλίας του Παπανδρέου και των άλλων λακέδων.

***

Κατά μήκος της λεωφόρου Αλεξάνδρας τα χτήρια με λαβωματιές ακόμα ανεπούλωτες απ’ τις σφαίρες. Τόσα σχέδια Μάρσαλ, αυτές τις τρύπες γιατί δεν τις φράξατε; Δεν βλέπετε που, χρόνια και χρόνια μετά, μπαινοβγαίνει από κει και τρομάζει τους μισθωτούς σας το φάντασμα της Ελευθερίας;

***

Τα ψυχοσάββατα των νεκρών, διαβατήρια εξαγοράς για τη λήθη δειλών κυβερνώντων. Οι χτεσινοί νεκροι ξεπερασμένοι απ’ τις εποχές, οι μεγάλες εποχές από τους μικρούς επιζήσαντες.

***

Ο χτεσινός Δεκέμβρης και τ’ αυριανά θύματά του: ο ακαριαίος και εκείνα τυμπανιαία.

***

Από την πλευρά των Αμπελοκήπων με προτεταμένα τα στεν ανέβαινε έρποντας μια διμοιρία ιερολοχίτες, σαν τους τερμίτες της Αφρικής.

***

Στις φυλακές Αβέρωφ πρόσωπα χέρια χωνιά σιδερόφραχτα.

***

Στο Κολωνάκι ένας γκαζοτενεκές του νερού δυο χρυσές.

***

Ο Τσώρτσιλ στη «Μεγάλη Βρετάνια», ανάμεσα από δυο πούρα, τους μάζεψε και πάλι τους έδιωξε, ανασηκώνοντας τους ώμους του ταυρωπός, κατά το μέρος της Μεγάλης Αρκούδας. Με τις αιμορροΐδες και το αλκοόλ μες στα μάτια, στο φόρτε τους.

***

Γύρισε τελευταίος κι ο ποιητής Εμπειρίκος κι ανεξίκακος κάθισε κι έγραψε ένα ποίημα που τ’ ονόμασε «Ο δρόμος», όπως αν δε του ‘χε συμβεί, θα ‘χε γράψει μια «Ουτοπία της Επανάστασης» κι αν είχε τραβήξει και πέρα απ’ τα Κρώρα, θα ‘χε τελειώσει και εκείνος τη «Θηβαΐδα» του.

Χρονοδείκτες, Γαβριηλίδης, 200

Αναδημοσίευση απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη