Έτσι όπως γίνεται κάθε χρονιά:
Πρώτα οι βροχές,
οι μοναχικοί λωτοί στα ολόγυμνα δέντρα,
οι κάργες που μαλώνουν το πρωί πάνω στα πλατάνια
κι η ομίχλη που βοηθάει το κυνήγι της αλεπούς,
ενώ οι βροχές συνεχίζονται
ατέλειωτα βουβές
καθώς λυγμοί ενός μικρού παιδιού που κλαίει
κάποια γενναία του πράξη ή κάποια μετάνοια...
Έτσι όπως γίνεται κάθε χρονιά:
Πρώτα οι βροχές κι ύστερα το χιόνι
-χινόπωρο λες και κατεβαίνει ένα κοπάδι πρόβατα μια γυμνή πλαγιά,
οι κότσυφες και τα σπουργίτια που ζητιανεύουνε σφυρίζοντας
ένα σπυρί στην πατημασιά του ανθρώπου,
ο μουτρωμένος ουρανός κι η παγωνιά
που ημερεύει απ' τη φωτιά κι από το παραμύθι,
το παραμύθι της στιγμής που πέρασε...
Μάρκος Μέσκος (με το ψευδώνυμο Κούλης Αυγερινός), δημοσιευμένο στο περ. Καινούργια Εποχή, Χειμώνας 1956.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου