Μανόλης Αναγνωστάκης - Επιτύμβιον

Λυπηθήκαμε, ίσως, που θά 'φευγε μια μέρα από κοντά μας

Απρόσιτος, έστω, χειρονομούσε με κινήσεις ανέλπιδες

Ίσως αξιαγάπητος, ίσως -ή μάλλον- συμπαθητικός

Μέσα σ' εναντιότητες, σ' αβλεψίες, μ' αξιοπρέπεια

Με μια χλαμύδα οδύνης ανιστόρητης

Καλλιεργώντας με σύνεση μαραμένα τριαντάφυλλα

Σε σχήμα καρδιάς ή ξεθωριασμένων αναμνήσεων.

Λυπηθήκαμε, ίσως, που θά ΄φευγε μια μέρα από κοντά μας

Τόσο μονήρης, άψογος, κύριος μέσα σε κάθε αποτυχία

Μ' έναν ήχο αναπότρεπτο -ολέθριος επίλογος-

Ο τελευταίος, αναντίρρητα, μιας παρακμής.

Τα ποιήματα 1941-1971, Νεφέλη, 2000