Δεν έχουν τέλος τα ποιήματα -ούτε τα βάσανα άλλωστε-
Περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους γνωρίζοντας
Πως θα έχουν αρκετόν καιρό στη διάθεσή τους να μας
Ταλανίσουν ενώ νομίζουμε πως μας ξέχασαν κι αρχίζουμε
Να ξεθαρεύουμε πέφτουν πάνω μας πεινασμένα
Προσπαθώντας να χορτάσουν τις αδηφάγες σελίδες τους.
Eνότητα: «Το Ποίημα», περ. Σημειώσεις, τ. 45, Ιούλιος 1995.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου