Κρίτων Αθανασούλης - Τα δέντρα μου το είπανε

Τα δέντρα μου το είπανε: τρέξε για να προφτάσεις.

Οι φεγγαρόλουστες βραδιές: τρέξε για να προφτάσεις.

Η θάλασσα καλπάζοντας: τρέξε για να προφτάσεις

κι ο κόσμος όλος βιάστηκε: τρέξε για να προφτάσεις.

Τα πόδια μου δεν γνώρισαν αναπαμό από τότε

κι οι δρόμοι όλοι με γνώρισαν από το τρέξιμό μου.

Τ’ αδέλφια μου το είπανε: τρέξε για να προφτάσεις.

Οι φίλοι μου αδημόνησαν: τρέξε για να προφτάσεις.

Κι εγώ τρέχω δακρύζοντας, τρέχω χαμογελώντας,

τρέχω αγαπώντας, δίνοντας, δίνοντας τη ζωή μου.

Τα χέρια μου κρατούν ψωμί: τρέξε για να το δώσεις,

τα μάτια μου κρατούν στοργή: τρέξε να την προσφέρεις,

τα δάχτυλά μου κάηκαν: τρέξε για να χαϊδέψεις.

Κι εγώ τρέχω ασταμάτητα, τρέχω για να προφτάσω,

μην τυχόν κι έμεινε κανείς χωρίς κάτι να πάρει.

Πηγή: Κρίτων Αθανασούλης, Τα Ποιήματα [1940-1966]. Αθήνα: 1966, σ. 170.