Δεν θρήνησα για σένα.
Ένας παχύς αέρας με τύλιξε
αδιόρατος
ασπίδα από τη φωτιά σου.
Ένας αέρας πηχτό μέλι στο σώμα μου
σ' όλες μου τις αρθρώσεις
με μαστίγωσε αργά τη νύχτα,
καθώς κομμένα βαριά φύλλα
έπεφταν αθόρυβα πάνω μου
και μετά ανοίγανε πληγές στο χώμα.
Κι αυτό
το κλάμα
με συνοδεύει
κι ας μην το βλέπετε
γύρω μου
είναι.
Καινούργια Εποχή, Χειμώνας 1959.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου