Δεν έχω ποιήματα άλλα κι ιστορίες
Το σκοτεινό δωμάτιο να φωτίσω.
Τα μάγια λύνω. Τη σιωπή θ' αφήσω
Να ηχεί σ' αυλές κλειστές και σκάλες κρύες.
Δέθηκε ο δρόμος με τσιμέντο γκρίζο.
Ξύνει η βροχή το τζάμι μ' ένα νύχι
Που μπαίνει ως την καρδιά. Γύρω μου στίχοι
Λειψοί, μέλη κορμιού που δεν γνωρίζω.
Να δοκιμάσω ένα καινούριο ρούχο...
Να ράψω αυτή την τρύπα στο σεντόνι.
Τίποτα δεν χωρά τη θλίψη που 'χω.
Μια κούπα θα κρατήσω τσάι σκέτο
Κι ένα στο νου μου να γυρνάει σονέτο
Να λέει: Πόλη στενή. Γυναίκα μόνη.
Κήποι στην άμμο, Γαβριηλίδης 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου