Σπρώξε τους τότε τους ανίδεους
τους χαμερπείς και ξέφυγε
για μια στιγμή, για λίγα δευτερόλεπτα
απ' άρχοντες αστάθμητους κι αόρατους
αλλά και σταθμητούς
π' άρον άρον θα σε σέρνουν
σαν την Άννα Μπόλεϊν στο δήμιο.
Ξέφυγέ τους κι ούρλιαξε:
"Δικαστές, για μένα δικαιοκρίτες δικαστές".
Όχι για να σε βγάλουν λάδι δηλαδή'
όπως εσύ,
όλοι τις έχουν κάνει τις λαδιές τους
όπως και η Άννα φυσικά.
Αλλά
τα χρόνια που 'ρχονται τουλάχιστον Μετά
να σε δικάσουν έντιμα
κι έστω, να σε δικάσουνε Σωστά.
Πηγή: Τα Ακαριαία: Εμείς (1984), τώρα στον τόμο Πού πήγε, ώς πού πήγε αυτό το ποίημα, 1940-1993, Ερμής 1998.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου