Στέλιος Γεράνης - Απογύμνωση

Τα πάντα με γυμνώνουν γύρω μου·

(άλλοτε ιδέες να με γεννούν

και τώρα

να με σφάζουν)

άνεμοι γνέθουν διαρκώς την άγρια μοναξιά μου

οι λύπες μου στον αργαλειό

κλώθουνε τ' άσπρο σάβανο

μαύρες σκιές

δένονται κόμπο

στο λαιμό μου·

η τρικυμία ανέβηκε στα μάτια μου!

Απογυμνώθηκες, ψυχή μου, απογυμνώθηκες!

Όλες οι ελευθερίες σου

έπεσαν

ματωμένες·

κι ούτε τον καθαρό ουρανό

μπορείς να δεις

ούτε την κολασμένη γη σου

να κοιτάξεις.

Απογυμνώθηκες, ψυχή μου, απογυμνώθηκες!

 ένας ψαλμός αιμόφυρτος, Αθήνα 1969