Αυτοί που εφτάσαν οι άγνωστοι μέσα στη νύχτα εχθές,
τα γλυκοναρκωμένα μου πώς τρικυμίσαν βάθη!
Ήρθαν και φύγανε, ήρθανε από κάπου, από μακριά,
μέσα στο κάτασπρο παραμυθένιο τους καράβι.
Ωσάν μεγάλο πληγωμένο εδάρθηκε πουλί,
πάλι η ψυχή μου, στους κακούς βόγγηξε πάλι ανέμους.
Κάπου θα τραγουδούσανε την ώρα εκείνη, όμως μακριά
ήταν πολύ, κ' ίσα με μας δε φτάσαν τα τραγούδια.
Ήρθαν κ' αργά εσταμάτησαν πέρα απ' τον ίσκιο το θαμπό
στ' άτρεμα που έριχναν νερά τ' ακροθαλάσσια φώτα.
Ούτε τους είδαμε, ούτε τους ακούσαμε' μακριά,
τη μυστική τους πήρανε και φύγανε, ευτυχία.
Πηγή: Σωτήρης Τριβιζάς (επιμ.), Ποιητές του Μεσοπολέμου, Καστανιώτης 1997.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου