Σπαταλώντας τον έρωτα κράτησα μια σταγόνα
που ταράζει το νου σα δάσος χειμώνα.
Φιλί Θεού η ψυχή δοκιμάζει τα νεύρα
κι' η αγρύπνια της μοναξιάς πένθος.
Μαραμένη ζωή, νεκρή Άνοιξη, βρέχει'
ο ένας στον άλλο πλάι σμίγει και χάνεται.
Μονάχα στ' όνειρο κερδίζω μια γεύση αιωνιότητας
και πληθαίνω τον καιρό με τραγούδια.
Σε άλλο φως, Ίκαρος 1967
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου