Ω σιωπή ο κωδικάς σου' με το να σ' ακούω
ντύθηκα την εγωπάθεια του λίθου
Μνήμη, ώ αστερόεσσα βδέλλα,
πες τους που ολολύζαν τα μαστόδοντα
οι πρόγονοι τριλοβίτες
όταν τα τανκς ανεβαίνανε την Πατησίων
Μού 'ριχνες με το αυτόματο
Η σφαίρα σου με πήρε στον ώμο αριστερά
μα βγήκε από την άλλη ευθύς
μινωικό χρυσόψαρο να σπαρταράει
Θεέ των αστών είσαι η αναιμία του περίστροφου
το πουκάμισό μου είναι η τελευταία σου ελπίδα
Ώ σημαία μου χαίτη του αιώνιου αγέρα
όπου νά ΄ναι σε σηκώνουν πάλι
οι γενιές των αρχαγγέλων.
Κιβώτιο ταχυτήτων Κείμενα 1987.
Ποιημάτα 1978-1987, τ. Β΄, Άγρα 1990.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου