Κρίτων Αθανασούλης - Πουθενά

Σε όλα τα σπίτια της πόλης
έχω νοικιάσει δωμάτιο,
όλο το χρόνο, όλα τα χρόνια
μ’ ένα βαλιτσάκι πορεύομαι,
τ’ άλλα μου τα φέρνουν οι ένοικοι
ξέρουν πως φεύγω, ξέρουν πως θα φύγω
χαρτιά, διαβατήρια, ταυτότητες
ριζώσαμε και δε φυσάει
κανένας άνεμος για μας
(μου λένε οι ένοικοι)
και συ τυχερέ όλο φεύγεις,
φέρε μας κάτι από τα Κιούρκα
προφταίνω δεν προφταίνω ν’ ακούσω

 

 

ανεβαίνω κατεβαίνω σκαλιά
κοιτάζω την ώρα
περιμένω την ώρα
α! κάτι ξέχασα, ανεβαίνω, αλλά
ξέχασα το κλειδί στη βαλίτσα
κατεβαίνω, βαριέμαι να ψάξω
έχω να αποχαιρετήσω τη νοικοκυρά
μου ψήνει καφέ, τηλεφωνώ στο αεροδρόμιο
βιάζομαι, κατεβαίνω, σκοντάφτω
κατρακυλώ, κρίμας
ίσαμε να μου περάσει ο πόνος
δεν πάω πουθενά
κάθε πρωί σκοτώνομαι
για να μην πάω πουθενά
κάθε πρωί σκοτώνομαι