Μόλις τα μάτια μου ανοίξω
θα θυμηθώ και όμως
το άδειο σπίτι θα καλημερίσω
και θα σουρώσω τον καφέ.
Πάνω απ' τ' αχνιστό φλιτζάνι
θα κουβεντιάσω ατέλειωτα μ' εμένα
κι αργότερα στο ίντερνετ
θα διεκδικήσω σθεναρά τον βασιλιά
κάποιου άγνωστου στο σκάκι
που σε νίκησε.
Κάποιες φορές ο άνεμος χτυπάει
διακριτικά την πόρτα,
μουρμουρίζω «έλα»
κι ύστερα τον ευγνωμονώ
που με ξεγέλασε
έστω για τόσο λίγο.
Μου λείπεις.
Πηγή: Οίμοι, λέγουσα, Κέδρος 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου