Περάστε, περαστείτε, διάδρομοι.
αριστερά, δεξιά, διάδρομοι, διάδρομοι,
παραπετάσματα, στο βάθος σκάλες,
κτίρια και σκάλες, χτύποι, ανοίξτε,
ράφια ψηλά, φιάλες, πρώτα η όσφρηση.
Καθίστε. Τα εργαλεία είναι έτοιμα.
Στη γλώσσα μια λαβίδα, τα σφυριά.
Η πρίζα - ακόμη μια στιγμή. Καθίστε.
Γερά καλώδια, εννοώ τα νεύρα σας.
Στις επιγονατίδες πύλες ποιος χτυπά;
Τρέχει στην πλάτη η μυρμηγκοφωλιά.
Χίλια κηρία, μα ο βολβός τού ξέφυγε.
Ωραία. Δεν βλέπω τίποτε. Καθίστε.
Κάπου τον έχω δει. Τσιγάρα; Ευχαριστώ.
Κέρματα στο τραπέζι. Ευχαριστώ. Διόδια.
Ο ήλιος έξω τρέχει, μαύρη μέλισσα,
κίτρινα, καστανά, λαδιά τα χρώματα,
φωνές, στροφές του δρόμου: εφημερίδες,
διεθνοποιείται κάπου μια διώρυγα,
ένας ισθμός. Θυμάμαι. Καλοκαίρι.
Το σώμα μου είναι ισθμός δίχως διόδια.
ενότητα «Εξόριστος του λογικού», περ. Καινούργια Εποχή, Δίφρος, Άνοιξη 1957.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου