Ταράζει με η φωνή σου, λαγγεμένη,
από ερωτόπαθα τρυγόνια σα να βγαίνει.
Παθητική: Τρέμει ως κρουσμένη βιόλα.
Ηδονική: Κρούει ως γυμνή σάρκα μυροβόλα.
Μου παίρνει τα συλλοϊκά και σαστισμένο
με φέρνει αλλού: Σε χώρες μαγικές διαβαίνω.
Ακουω μακάριος τον ήχο της φωνής σου,
σαν κάποιο αντίλαλο χαμένου Παραδείσου.
Και μέσα σε πανήδονο αποκάρωμα,
στην έκστασή μου, χύνεται σαν άρωμα.
Σαν τα βαριά τα μύρα της Ανατολής.
Για πες: Μεθούν με αρώματα ή μιλείς;
Τα ποιήματα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας 1994
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου