Μιχάλης Κατσαρός - Αποσπάσματα

Κανένας πια δεν έμεινε ποιητής, έτσι μονάχος ανοίγω το δρόμο.

................................................................................................

Μην αμελήσετε, πάρτε μαζί σας νερό

Το μέλλον μας έχει πολύ ξηρασία.

................................................................................................

Ξαφνιάζονται οι άνθρωποι σαν ακουστεί το Εμπρός επαναστάτες

Ξαφνιάζονται σαν ακουστεί Ελευθερία

Πάψε τους ύμνους σου αστέ ποιητή Έλληνα Λειβαδίτη

για έρωτες σπίτια και ηρεμία

όσο ανθρώπινα κι αν είναι.

Αύριο θ’ αναγκαστείς να φωνάξεις όπως άλλοτε μαζί μου

θάνατος στους τυράννους. (…)

Εγώ με τη φωτιά του 17 προχωράω αντίθετα

από τα συνέδρια τις συσκέψεις. (…)

Κανένας πια δεν έμεινε ποιητής.

Έτσι μονάχος ανοίγω το δρόμο.

................................................................................................

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

................................................................................................

Μαζεύω τους σκόρπιους σπόρους μου

Για την καινούρια μακρινή μου ανάσταση μαζεύω.

................................................................................................

Άγνωστη μέρα δείξε μας το πρόσωπό σου. 

................................................................................................

Υπάρχουν προϋποθέσεις για μια καινούρια άνοιξη 

................................................................................................

Γι αυτό είναι που σκάβω με τα νύχια μου

Αυτές τις ξερές ημερομηνίες

Μήπως αστράψει κάποτες μια λύση

................................................................................................

Οι εξουσίες σήμερα χαϊδεύονται σαν ερωτιάρες γάτες πάνω στις στέγες μας.

................................................................................................

Πώς να ξαναβαφτίσουμε τις πυρκαγιές

Ελευθερία, ισότητα, σοβιέτ, εξουσία;

................................................................................................

Και συ λοιπόν στέκεις βουβός με τόσες παραιτήσεις

από φωνή

από τροφή

από άλογο

από σπίτι.

Στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

................................................................................................