Τάκης Σινόπουλος - Αντίστιξη, 1952 (αποσπάσματα)

3.

Ας εννοήσουμε τη φύση ας γεννηθούμε

από πατέρες πιο σφιχτούς

έκθαμβα μάτια κοιτάχτε

πόσο θερμά τα χώματα που τρώνε φως

καμπυλωτή μητέρα είναι η σιωπή

κρατώντας το βαθύ μαστό αναπαύεται

σε δέντρα διάφανα και τα στοιχεία πόσο απλά

πόσο εναργές το σώμα

έτσι στεγνό και πάμφωτο καθώς τ’ αρχαία σύμβολα.

 

6.

Ο νέος μου οφθαλμός

διαυγής και πάμφωτος μες στους ευδαίμονες

λόφους που βρέχονται από τη σιωπή

τόξα ζωής

μια νέα θρησκεία χλοερής δύναμης

η γη που αναμιμνήσκεται τη θάλασσα

κι εσύ μη λησμονάς το σώμα σου

ένας θεός μετατοπίζοντας

το απέραντο με την ανάσα του

πυρακτωμένο μεσημέρι.

 

10.

Τα ζοφερά βιβλία όπου αρμενίζει η βλάστηση

των μαύρων αισθημάτων

δάση στοχαστικής πυκνότητας

ολάκερα βουνά

ω σκόνη κι έρημος του νου.

 

Έλα

το δίκαιο δόντι το αυστηρό μαχαίρι

υγεία τσουχτερή

τρομακτικά τοπία γέννας.

 

Και τότε να

ποίηση θερμή πατρίδα αφανισμένη.

 

(Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΙΞΗ, 1957)

Πηγή: https://www.oanagnostis.gr/i-apelpisia-telioni-sintoma/