Παντελής Μπουκάλας - [άτιτλο]

Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου είναι γαλάζιο,

το ' νιωσα χθες όταν τα κύματα με πήραν,

σ' ερημονήσια μ' εξορίσαν να μονάζω

και ναυαγό μες στην αγκάλη σου με σύραν.

Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου πρασινίζει,

το ζησα χθες κι ήταν σαν δάσος με θηρία,

κι αυτά μου μάθαν ν' αγαπώ ό,τι κοστίζει

ότι πονάει κι αδειάζει κάθε αρτηρία.

Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου μαύρο είναι,

μ' έζωσε χθες και με ταξίδεψε στη θλίψη

Να φύγω θέλεις μα μου λες σε λίγο "μείνε",

ποιος εαυτός σου, ποιος, στο τέλος θα σου λείψει.

Λοιπόν, το βάθος των ματιών σου είναι αίμα,

κόκκινος κίνδυνος, φωτιά, σκληρό λεπίδι.

Επαίτης γίνομαι, μου φτάνει κι ένα ψέμα

απ' την αρχή χαμένος να 'μπω στο παιχνίδι.

Ο μάντης, Άγρα, 1994