Πολλοί 'ναι που την αναχώρησή τους
την εκφυλίζουνε με θόρυβο και λόγια
κι αποχαιρετιστήριες επισκέψεις
σ ̓ ασήμαντους γνωστούς και συγγενείς τους,
σ ̓ ασήμαντους γνωστούς και συγγενείς τους,
τόσο πολλούς κι ασήμαντους που κιόλας
πριν απ' το χωρισμό είναι ξεχασμένοι.
Στο τέλος αναβάλλουν.
Κι άλλοι,
μ' ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη
— εχτές ακόμα τους συνάντησες στο δρόμο —
μ' ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη
— εχτές ακόμα τους συνάντησες στο δρόμο —
χάνουνται ξαφνικά σαν να τους πήρε
σύννεφο και ταξίδεψε και πάει...
σύννεφο και ταξίδεψε και πάει...
Πηγή: «Συνθέσεις Βιβλίο Τρίτο (1953)», στη συγκεντρωτική έκδοση: Άθροισμα: Ποίηση 1933-1983, Κέδρος 1983.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου