Πιο αργό κι από αργό
πιο λυπημένο κι από λυπημένο
φεύγει αυτό το απόγευμα
Μάταια προσπάθησα να το κρατήσω
μάταια,άδικα,του κάκου.Όπως μάταια
μια ολόκληρη ζωή επέμενα στα αδύνατα
να ξανακάνω επιθυμία την παραίτηση
να βρίζομαι και να ποδοπατιέμαι
για να μπω στο καταρρέον νοήμα
από την έξοδο κινδύνου
ενώ οι άλλοι έβγαιναν αλλόφρονες
πού πας τρελέ τι παριστάνεις
να εμφανίζω κουνημένες φωτογραφίες του κόσμου
στον σκοτεινό θάλαμο του μυαλού μου
να καταστρώνω σχέδια ανατροπής του παρελθόντος...
Μάταια,άδικα,του κάκου
Να με,λοιπόν,απ' τη μεριά του άδικου
Αφού έτσι το είπαν και το θέσπισαν:
το μάταιο άδικο
δίκαιο το τελεσφόρο
ορίζοντας το τέλος ως σκοπό και αποτέλεσμα
Αλλά ποιος οιακίζει τον σκοπό και ποιος το αποτέλεσμα;
Θαλασσοδέρνονται οι πράξεις των ανθρώπων
τσακίζονται πάνω στα βάσανα και σπαν στα δυο
κι άλλα συντρίμμια εδώ κι άλλα συντρίμια αλλού
Μη φεύγεις,μείνε,απόγεμα
αφού κι εσύ δεν έχεις πού να πας
Μάταια μείνε,έτσι,άδικα,του κάκου μείνε
αλλά μείνε
Το τέλος μας δεν είναι σκοπός ούτε αποτέλεσμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου