Γιάννης Ρίτσος - Κουδούνισμα

Mας βρήκε η αυγή με αναμμένη τη λάμπα μας. 

Ανάμικτη ώχρα με λίγο γαλανό.

Το καμινέτο, το μπρίκι, ο καφές,

μια μυρωδιά πολυκαιρίας, σκόρπια τραπουλόχαρτα

και τα σταχτοδοχεία γεμάτα αποτσίγαρα. 

Γυναίκες, άντρες, κήποι, βιβλία

ήρθαν, έφυγαν, χάθηκαν. Κι αυτό το κουδούνι

 που ακούστηκε τα ξημερώματα

δεν ήτανε του ταχυδρομικού διανομέα

αλλά του λυπημένου αμνού που τον πηγαίναν στο

  σφαγείο.

Κάλαμος, 7.1.88

Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα