Σωτήρης Σαράκης - Το κρασί

Λέω να φτιάξω εκείνο το κρασί.
Λέω να φτιάξω εκείνο το κρασί, όπως το ’φτιαχνες
πατέρα, κάθε χρόνο
τώρα που πήρα να γερνώ πολύ μου λείπει
η γεύση του, η μυρουδιά του αξέχαστη, το ρουμπινί του
χρώμα, εκείνη η απογείωση

πρέπει να πάω στον ίδιο τόπο
στον ίδιο τόπο να φυτέψω αμπέλι
τις ποικιλίες τις θυμάμαι, πέφτει
το βάρος σε μαυρούδι και φιλέρι
τα κλήματα κοντά, χωρίς νερό
και θα ρωτήσω λεπτομέρειες τους παλιότερους

λέω να φτιάξω εκείνο το κρασί
νύχτες και νύχτες να περνώ, χειμώνες
πίνοντάς το
ολόιδιο, δεν το βρίσκω πουθενά
πολύ μου λείπει
ολόιδιο, θα το πετύχω, ας χρειαστεί
πολύ να κουραστώ, πολύ να ψάξω
ολόιδια να μεθώ μ’ εκείνο το κρασί· όμως αλήθεια

 αλήθεια πως φοβάμαι, δε θα το πετύχω 
αλήθεια πως φοβάμαι, όλα τα βρίσκεις
 όλα τα βρίσκεις, τρόπους, ποικιλίες, μα δε γυρνάς ποτέ σου δε γυρνάς 
στα δεκαεφτά σου 
χρόνια, ίδιο δε θα ’ναι ίδιο δε θα ’ναι 
το κρασί κι ας παιδευτώ

ίδιο δε θα ’ναι, χάθηκε χάθηκε
οριστικά, πολύ μου λείπει
χάθηκε εκείνο το κρασί, πριν πόσα χρόνια
χάθηκε εκείνο το κρασί, ποτέ
δε θα το βρω, η γεύση του
η μυρουδιά του αξέχαστη, το ρουμπινί
του χρώμα, εκείνη η απογείωση.

  (Από τη συλλογή «Ψηφιδωτό από άφαντες ψηφίδες», εκδ. Νεφέλη, 2003. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Σωτήρη Σαράκη «Στιγμή στο χάος» [Ποιήματα 1999 – 2010], εκδ. Κουκκίδα, 2014.)

Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/empneusi/oi-poihtes-mas-gia-to-krasi/2/ ]