Μη φωνάζεις το θάνατο!
Μην περιμένεις τη μαύρη γη
να λαξέψει τις μορφές μας!
Μέσα στο γελαστό σου στόμα
μόνο η αιωνιότητα μένει
Δεν πιστεύω στη σιωπή της πέτρας.
Πιστεύω στ΄ αηδόνια που μιμούνται τη φωνή σου,
στις αντιλόπες, που αντιγράφουν τα βήματά σου˙
τα ηλιοτρόπια, ρολόγια του έρωτα
δε δείχνουν παρά τις ώρες της ευτυχίας
κι αυτό το μοναδικό δειλινό,
όπου ακόμα κι οι θεοί ζήλεψαν
ένα φιλί από μέλι και ηλεκτρισμό,
αξίζει περισσότερο απ΄ τους αιώνες των αιώνων.
Μετάφραση: Ε. Χ. Γονατάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου