Παυλίνα Παμπούδη - [άτιτλο]

Το κλειστό του δωμάτιο. Έκπληξη. Είναι μέσα. Ξημερώνει. Και ούτω καθ’ εξής.

(Είμαι προφανώς εργαλείο.

Κάτι θα πρέπει ν’ ανοίγω.

Ας δοκιμάσω πάλι. Με το κεφάλι.

Ή, έστω,

Με το μηχανικό μου χέρι.

Ή, έστω, όπως τώρα,

Με γοερές φωνές σε άλλη κλίμακα.)

(από τη συλλογή Καρτ ποστάλ, 1980)