Οξειδωμένη από τον
ακτινοβόλο άνεμο της λαλιάς σου
η παρδαλή φλυαρία του δάνειου
βιώματος – το εκατό-
γλωσσο παρα-
ποίημα, το οίημα.
Σκαμμένος
από στρόβιλο,
ανοιχτός
ο δρόμος
μεσ’ απ’ το ανθρωπό-
μορφο χιόνι,
το χιόνι σε στάση μετάνοιας,
προς
τα φιλόξενα
του παγετώνα δώματα και τραπέζια.
Βαθιά
Μέσα στο ρήγμα των καιρών,
κοντά
στην κηρήθρα του πάγου
προσμένει, κρύσταλλος πνοής,
η δική σου ακλόνητη
μαρτυρία.
Πηγή: Paul Celan, Kαμπή πνοής, μτφρ.: Μιχάλης Καρδαμίτσης, Αθήνα: Κίχλη, 2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου