Μάταια κυνηγάμε ιπτάμενους ιστούς αράχνης .
άλλα συρματοπλέγματα.
Τη φτέρνα μάταια την πατάμε στην πάτρια γη
μην μας αρπάξει
το σκοτάδι,απ'την πιο μαύρη νύχτα
το πιο μαύρο
δίχως κορόνα αστεριών.
Μέρα τη μέρα συναντάμε τον άγνωστο .
μας ρωτάει
δίχως ν'ανοίξει το στόμα:
Πότε;Πώς;Τι μέλλει;
Μια στιγμή μονάχα αγάπησε και χόρεψε
και ρούφηξε την ευωδιά του αέρα
-για χάρη μου-
με τη θηλειά στο λαιμό περασμένη!
Jaroslav Seifert (23 Σεπτεμβρίου 1901 – 10 Ιανουαρίου 1986)
Μετάφραση: Γ.Δ.Κεντρωτής
Πηγή: Ξένη ποίηση του 20ού αιώνα,Μαρία Λαϊνά,Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα,2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου