Κάθε μεσημέρι, στο ίδιο φανάρι, απλώνει το χέρι.
Στο ίδιο φανάρι, κάθε μεσημέρι, κλείνω τα μάτια.
Τον βλέπω στον τόπο του, μικρό παιδί, πρόσχαρα να απαντά
σε όσους τον ρωτούν τι θα γίνει όταν μεγαλώσει.
"Δικαστής!". Και τα κατάφερε!
Κάθε μεσημέρι, στο ίδιο φανάρι,
δικάζει την τακτοποιημένη μου ζωή.
Κι έχει στα μάτια την συγχώρεση Θεέ μου...
Γιώργος Λ. Οικονόμου, Για το άλφα της στέρησης, Εκδόσεις: Κύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου