Χρόνια δεν είχα δει
τις ζωγραφισμένες οροφές των στεγασμένων πεζοδρομίων
αυτή η πόλη τότε είχε μόνο δρόμους
που έπεφταν σε μια κόκκινη θάλασσα
πηδώντας από τις σκάλες της Αγίου Νικολάου
την ίδια ώρα που όλοι ξέραμε πως θα χάσουμε κάτι
η Κορίνθου πλάταινε για να την πατήσουμε
πάνω κάτω περπατούσαν οι ερωτήσεις·
σε ποια επανάσταση θα ερωτευτούμε
αν είναι εύκολο μάθημα η ήττα
γιατί την χρωστούμε όλοι;
Πού να πηγαίνουν οι γεμάτοι δρόμοι
όταν παίζουν βαλς οι ντουντούκες
εν τω μεταξύ
ένας καθηγητής χωρίς ανάσα
τις απάντησε.
Πηγή: Ακακίες στη σαβάνα, εκδόσεις Βακχικόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου