George Gordon Byron - Το προσκύνημα του Childe Harolde (απόσπασμα απ' το Άσμα Δ΄)

Ωστόσο έχω ζήσει, και δεν έχω ζήσει μάταια:
Ο νους μου μπορεί ν’ απολέσει τη δύναμή του, το αίμα μου τη φωτιά του,
Και το περίβλημά μου ν’ αφανιστεί ακόμα και σε κυριεύοντα πόνο·
Ωστόσο υπάρχει ετούτο μέσα μου το οποίο θα εξαντλήσει
Το Μαρτύριο και το Χρόνο, και θ’ ανασαίνει όταν ξεψυχήσω·
Κάτι απόκοσμο, το οποίο δεν το φρονούν,
Όπως ο μνημονευθείς τόνος μιας βωβής λύρας,
Στα απαλειμμένα τους πνεύματα θα βυθιστεί, και θα κινήσει
Στις καρδιές τις πετρωμένες όλες τώρα τη στερνή τύψη της αγάπης.

Μετάφραση: Δημήτρης Ξυδερός

...................................................................................................................................

But I have lived, and have not lived in vain:
My mind may lose its force, my blood its fire,
And my frame perish even in conquering pain;
But there is that within me which shall tire
Torture and Time, and breathe when I expire;
Something unearthly, which they deem not of,
Like the remember’d tone of a mute lyre,
Shall on their soften’d spirits sink, and move
In hearts all rocky now the late remorse of love.

Αναδημοσίευση από: https://avalonofthearts.gr/%CE%BB%CF%8C%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%81/