Nazim Hikmet - O λιποτάχτης

Σκοτάδι στα σπίτια του χωριού,
λαμποκοπούν στον ουρανό τ'αστέρια.
Ένας λιποτάχτης είμ'εγώ,
δώσ' μου κοπέλα μου ένα ποτήρι νερό.

Μην με παρεξηγάς
κοπέλα κρινοδάχτυλη,
χτυπούν οι λιποτάχτες
νυχτιάτικα τις πόρτες

Τα μωρά στο χωριό κλαίνε,
από την πείνα ξάγρυπνα.
Γιάτρεψε την πληγή μου αδερφή,
με λάβωσαν οι χωροφύλακες.

Το γυρισμό μου προσμένει
μια μικρομάνα που θηλάζει.
Είμαστε δέκα φορές, δέκα χιλιάδες Μεμέτηδες,
δέκα φορές,δέκα χιλιάδες λιποτάχτες.

Την πληγή μου αυτή γιάτρεψες αδερφή,
όμως της καρδιάς μου τη λαβωματιά;
Αιχμαλώτισε την ημισέληνο
αμερικάνικη παντιέρα.

Σκοτάδι στα σπίτια του χωριού,
λαμποκοπούν στον ουρανό τ'αστέρια.
Ένας λιποτάχτης είμ'εγώ,
δώσ'μου κοπέλα μου ένα ποτήρι νερό.

(1959)

Μετάφραση:Έρμος Αργαίος
Πηγή:Ανθολογία τούρκικης προοδευτικής ποίησης, Εκδόσεις Αλφειός,1981.

Αναδημοσίευση από: https://ennepe-moussa.gr/%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82/%CE%BF-%CE%BB%CE%B9%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AC%CF%87%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%AF%CE%BC-%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%BC%CE%AD%CF%84?fbclid=IwAR0QUG4DzV9e5zmgP-VEzfG_sOqmpwMDcyzikskXHFypzqbnWXHBrw7A5Qk