Δεν μου απαντάει πια. Έχουν περάσει τόσες μέρες, και σωπαίνει. Αποκοιμήθηκε πάλι, αφήνοντάς με μόνον, χωρίς καθοδήγηση, χωρίς ενθάρρυνση. Να τον περιμένω, να κάθομαι εκεί και να τον περιμένω.
Θα βρέχει για μήνες. Οι καρποί χορτασμένοι νερό θα πέσουν από τα κλαδιά· από μέσα τους θα ξεμυτίσουν μικρές άσπρες κάμπιες, που δεν θα γίνουν ποτέ πεταλούδες σαν κι αυτές που βλέπουμε να τρέχουν επάνω στο δέρμα των μικρών παιδιών.
Τα ξύλινα άλογα στην παραλία θ’ αρχίσουν να γυρίζουν στον άνεμο· το κορίτσι του μικρού καπηλειού θα βγει ν’ απλώσει ένα πανί. Ένας κόσμος χωρίς στρατιώτες έρχεται.
Πιερ Μπεττενκούρ, Τα πλοία βγήκαν σεργιάνι, μτφρ. Ε.Χ. Γονατάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου