Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος - Βαρκελώνη, 1975 [V]

 Μέσα σε τούτη τη σπηλιά
καίω τις τελευταίες μου προθεσμίες
δακρύζοντας απ’ τούς καπνούς.
 Κλεισούρα κρύο στην ψυχή επέτειος δίχως δόξα
— πώς πάνε οι άλλοι έτσι κατάστηθα στον θάνατο
πώς πνίγονται έτσι στ’ ανοιχτά;

Εγώ σταμάτησα την πολιορκία
ζεματισμένος απ’ το λάδι — παραμορφωμένος
δεν με γνωρίζουν πια οι εχθροί μου μήτε οι φίλοι μου

(θα χαρίσω το κράνος μου στα παιδάκια
να κουβαλούν άμμο και θάλασσα
χτίζοντας πολιτείες εφήμερες
ανάμεσα στα Ι.Χ. και τούς χοντρούς τουρίστες).

Ποιήματα 1962-2018, Πανοπτικόν, 2020