Σέρνει τα αισχρά σκοτάδια της η δύση
στου ουρανού του αττικώτατου τα μέρη
σε θηλυκό χειμώνα έχεις ξυπνήσει
να κοιμηθώ σ’αγόρι καλοκαίρι ·
χριστιανικό κρατώντας αγιοκέρι
θα ευλαβηθούμε προς τα περασμένα ·
κι όταν ανάψεις της αυγής τ’ αστέρι,
της προσευχής τα μάτια δακρυσμένα.
Το μαύρο ρούμι, το γλυκό χασίσι,
μουδιάζουν την ψυχή το περιστέρι·
κι αν κάποτε είχα στανικά αγαπήσει
γι’ αυτό το ανάθεμα έχω πια υποφέρει
κορμί κομμάτια, του κορμιού μου ταίρι,
κορμάκι αλκοόλι που έφυγες στα ξένα
μεταφράστηκε η αγάπη και τα ξέρει,
της προσευχής τα μάτια δακρυσμένα.
Στης νύχτας τ’ αξημέρωτο μεθύσι
να με ξυπνήσει παραδείσου αγέρι
σαν νυφούλα τρελή να με στολίσει
με λεμονιάς ανθούς, στο μεσημέρι,
το λεπρό, το χιονάτο σου το χέρι·
τα δεντράκια να κλαίν απορημένα
ως επώδυνη αγάπη τα προφέρει
της προσευχής τα μάτια δακρυσμένα
Πρίγκηψ, προσευχηθείτε προς τη φύση
να κάνει ανώνυμο ορυκτό κι εμένα,
κι ίσως τα δείτε, αν μ’ είχατε αγαπήσει
της προσευχής τα μάτια δακρυσμένα.
ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου