'Έφυγε· μα απόμεινεν ακόμα
μια λαλιά στον αέρα μοναχή,
λίγα γιασεμιά στην πολυθρόνα
(ναι, και λίγο κρύο μες στην ψυχή).
Άξιζε για τόση τιμωρία;
Μα ποιος φταίει; ποιος έκαμεν αρχή;
(Ω, τι κρύο που κάνει στην ψυχή,
ύστερ’ από τέτοιαν ιστορία!)
Ω, τα λόγια πού έχομε προφέρει,
κι οι χειρονομίες οι μοχθηρές
— με το ίδιο στόμα, το ίδιο χέρι
πού τόσες μας έδεσαν φορές!
Τα Ποιήματα, Τόμος Β΄, ΜΙΕΤ, 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου