Το πρώτο δώρο ήταν μια χρυσή αλυσίδα του λαιμού
Το δεύτερο, αλυσίδα του χεριού.
Το τρίτο, ένας χαλκάς στο δάχτυλο.
Τα φορούσες, καμάρωνες τη λάμψη τους.
Το κοίταγμα σου ‘δινε μια ηδονική ανακούφιση
πώς κάτι είχες να επιδείξεις,
κάτι σ’ έκανε να υπερέχεις.
Όμως οι αλυσίδες στο βάθος
έχουν το ίδιο νόημα.
Κάποτε ακινητούσαν τα πόδια των δούλων,
στερώντας τους το λεύτερο τρέξιμο
ή τα έκπληκτα χέρια, τα διψασμένα
κι ανυπόμονα χέρια.
Τώρα οι αλυσίδες ακινητούν τις ψυχές
νεκρώνουν τον αυθορμητισμό, την ελευθερία.
Ταλμούδ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου