Κλείτος Κύρου - «Περίοδος χάριτος και άλλα ποιήματα»

Από την ενότητα

Περίοδος χάριτος

Δέκα σπουδές κι ένας επίλογος

ΣΠΟΥΔΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Πάντα υπάρχει μια τελευταία φορά στο κάθε τι φίλοι και γνωστοί σου κάθε τόσο κατεβαίνουνε στον κάτω κόσμο απόγειοι άνεμοι τους σπρώχνουν ολοένα και βαθύτερα πολλές φορές αναρωτιέμαι αν εκεί θ’ αναγνωρίζει ο ένας τον άλλον μέσα στους στίχους μου ελλοχεύουνε γυναίκες με άγρια οράματα διάβασα το γράμμα σου θα γράψεις ύστερα από χρόνια κι έκλαιγα όλο το πρωί

ΣΠΟΥΔΗ ΕΚΤΗ

Κρύσταλλα σιωπής αστράφτανε στα πεζοδρόμια μιλούσες για τους ποιητές και για τα έργα τους αεροβατούνε όπως τα παιδιά έλεγες από μακριά μια ψαλμωδία υψωνόταν το απόβροχο στον ουρανό ψίθυροι απατηλοί στ’ αυτιά σου υποθάλπαν έρωτες θαμμένους υποθάλπαν υποδόριες μνήμες άραγες πού θα ’μαστε όταν νυχτώσει πάντοτε φτωχός στα πλούτη και στα λόγια τόσα όνειρα πώς θα τα εξαργυρώσεις

Από την ενότητα

Άλλα ποιήματα

Α'

ΠΕΡΑ ΑΠ’ ΤΟ ΧΡΟΝΟ

Ακόμη κι όταν

Οι αγάπες τελειώνουν

Ο χρόνος προχωρεί

Στη στιλπνή του επιφάνεια

Αφήνεις αποτυπώματα

Διαμπερή

Πάντα ευανάγνωστα

Για τους ειδικούς

Που αποτιμούν το κόστος

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΚΩΦΑΛΑΛΩΝ

Κι ύστερα

Έχανες τα λόγια σου

Έσκυβα τα μάζευα

Και το βράδυ τα μύριζα

Άκουγα στον ύπνο μου

Αναφιλητά

Νιφάδες έπεφταν φωτιάς

Ήμουν γεμάτος όνειρα

Ποιήματα εγκαύματα

Σήκωνα τα χέρια ψηλά

Τ’ ανεβοκατέβαζα

Όπως οι σηματωροί

ΑΣΠΡΟ/ΜΑΥΡΟ

Είναι φορές

Που οι στίχοι μου

Ηχούν

Σαν τουφεκιές

Σε σκοτεινό φαράγγι

Κι άλλοτε

Απελεύθεροι

Βογκούν

Μέσα στα μύρα

Και στις διαστολές

Της Βαβυλώνας

Από την ενότητα

Άλλα ποιήματα

Β'

ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Ξανά και ξανά στα βήματά τους

Στα γαλανά τους βλέμματα που σ’ οδηγούνε προς τη θάλασσα

Μνήμες λανθάνουσες του γένους μας φυλακισμένες

Στα βάθη της Ανατολής ή στους κρυψώνες

Κάτω απ’ τον ήλιο της Καππαδοκίας ξυπνώντας κάθε τόσο

Κάποιους πυρρίχιους ψηλά στα οροπέδια

Κινήσεις ζυγιασμένες δίχως αποκλίσεις

Οργιαστικές φωνές σαν τότε που αλλότριες γυναίκες

Φράζαν το δρόμο μας κι εμείς τις παίρναμε

Για να μας ανεβάζουνε στον έβδομο ουρανό

Κι ύστερα ξεσπιτωμοί και ατέλειωτες περιπλανήσεις

Ν’ αλλάζεις δόγματα θρησκείες ή φορεσιές να συλλαβίζεις

Τη γλώσσα των πτηνών να μην μπορείς αόρατος να γίνεις

Κι ας ρίχνεις φίλτρα μαγικά στο αίμα σου να βάφεσαι

Στα χρώματα του δειλινού και να σε φανερώνουν

Τα ίχνη των πληγών από τ’ αδέσποτα και καταλυτικά

Φιλιά να συλλογίζεσαι πως είναι λίγο θάνατος

Η κάθε μετακίνηση πώς να μεταφερθούνε τέλος πάντων

Τα σκεύη εκείνα για μεγάλα όνειρα

Για μια καινούργια αρχή

Διαδρομή μέσα στον Χρόνο

Και πόσο χρόνο άραγε κρατάει μια διαδρομή

Με φόντο ένα παράθυρο πάνω απ’ το κύμα

Να βλέπει προς την άλλη όψη της αγάπης

Από τη συλλογή «Περίοδος χάριτος και άλλα ποιήματα» (1992).

Πηγή: η συγκεντρωτική έκδοση «Κλείτος Κύρου, Εν όλω συγκομιδή [1943-1997]», εκδ. Άγρα, α΄ ανατύπωση: Δεκέμβριος 2006.

Πηγή: https://ppirinas.blogspot.com/2020/04/blog-post_9.html