Ποιος είναι, λοιπόν, αυτός που διαρκώς ζητάει και τι του φταίξαμε; Πουλήσαμε τα τελευταία κουρέλια, κάναμε ύποπτες δουλειές, χρεωθήκαμε – κι όταν, καμιά φορά, αλλάζαμε σπίτι, εκείνος ήταν κιόλας εκεί και μας περίμενε
κι η σπιτονοικοκυρά ανατρίχιαζε καθώς μας άνοιγε την πόρτα, «τι κρύο πράγμα, Θεέ μου, μια άδεια κάμαρα» έλεγε ανύποπτη.
Εγχειρίδιο ευθανασίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου