Ἔξω βροχὴ δἐρνει τοὺς δρόμους.
Στὸν ἕκτο στίχο ἤδη
σπάζουν κλαδιά, οὐρλιάζουν λύκοι·
ποτάμια μπουκώνουν τοὺς ὑπονόμους.
Κάποτε, κάνει νὰ σηκωθεῖ.
Μὰ δὲ σηκώνεται.
Στὸ πέρας τοῦ ποιήματός του
Ἀφιερώνεται.
Ντέμης Κωνσταντινίδης, Τῆς μοναξιᾶς καλὴ συνέχεια, Φαρφουλάς, 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου