Κανένας ουρανός καλοκαιρινής νύχτας δεν εισχωρεί
απνευστί τόσο βαθιά στην αιωνιότητα,
καμία λίμνη, όταν απαλύνουν οι ομίχλες,
δεν αντικατοπτρίζει τέτοια γαλήνη
όπως αυτή τη στιγμή ―
που τα όρια της μοναξιάς αφανίζονται
και τα μάτια γίνονται διάφανα
και οι φωνές γίνονται απλές σαν τον άνεμο
και δεν υπάρχει τίποτε άλλο να κρύψεις.
Πώς μπορώ πλέον να φοβάμαι;
Ποτέ δεν θα σε χάσω.
Κάριν Μπογιε, Στον πυθμένα των πραγμάτων, Μτφρ: Δέσποινα Καϊτατζή- Χουλιούμη, εκδόσεις Εντευκτηρίου, 2023, σ. 64.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου