Καιρός να ανατυπώσουμε το βιβλίο...
Το γάλα είναι νερό ντυμένο νύφη.
Το Ο είναι το Ι μετά που ήπιε.
Η Σελήνη είναι μια τράπεζα μεταφορών χρεοκοπημένη.
Ο φωτογράφος μας βάζει στην πιο δύσκολη στάση με την πρόθεση
να βγούμε πιο φυσικοί.
Θα έπρεπε να υπάρχουν ματογυάλια της οσμής για να δέχονται το άρωμα από τους μακρινούς κήπους.
Καθώς έδινε αργά φιλιά διαρκούσαν περισσότερο οι έρωτές του.
Τί τραγωδία! Γερνάγαν τα χέρια τους και δεν γερνάγαν τα δαχτυλίδια τους.
Η αιωνιότητα φθονεί το θνητό.
Οταν μια γυναίκα βυζαίνει ένα πέταλο από ρόδο, δίνει φιλί στον εαυτό της.
Η αληθινή και μοναδική ιδιοκτησία μας είναι τα οστά.
Με το που εφευρέθηκε ο σινεμάς, τα σταματημένα σύννεφα στις φωτογραφίες άρχισαν να κινούνται.
Αν δεν είμαστε θνητοί δεν θα μπορούσαμε να κλαίμε.
Μας δαγκώνει το γαύγισμα των σκύλων..
Η βροχή είναι θλιβερή γιατί μας θυμίζει όταν είμαστε ψάρια.
Ήταν τόσο κακός κιθαρίστας, που του έφυγε η κιθάρα με άλλον.
Ο παγκόσμιος χάρτης μας σερβίρει τον κόσμο σαν ένα ζευγάρι τηγανιτά αυγά.
Το γαύγισμα είναι γέλιο ανάποδα.
Έβγαινε τόσος ατμός από τη χύτρα, που το κοριτσάκι φώναξε: Μαμά! καίγεται το νερό!
Τα ανοιχτά κονσερβοκούτια μένουν με την γλώσσα τους από τσίγκο έξω.
Το νερό λύνει τα μαλλιά του στους καταρράκτες.
Εκεί όπου ο χρόνος είναι πιο ενωμένος με τη σκόνη είναι στις βιβλιοθήκες.
Τα μηδενικά είναι τα αυγά από όπου βγήκαν οι υπόλοιποι αριθμοί.
Μετάφραση:Βασίλης Λαλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου