Είναι τρεις το πρωί
Ένας άστεγος
ένα χαμίνι
ψάχνει να πατήσει το κουμπί του κουδουνιού σου
δεν το βρίσκει, τα βρώμικα χέρια του
γλιστρούν στους τοίχους του σκοταδιού
μια γλάστρα σπάζει
ο τροφαντός σου γάτος νιαουρίζει
ο σκύλος σου με την τεράστια γλώσσα του
γαβγίζει
κάποιοι ρίχνουν τα ζάρια
αλλά πέφτουν στο εσωτερικό του φρεατίου
ο νόμος των πιθανοτήτων καταργείται
οι κατσαρίδες ποδοβολούν
ξυπνάς
θα κατέβεις να του ανοίξεις
να δεις τι συμβαίνει;
Έλα πες μου
θα κατέβεις
σκίζοντας το ύφασμα
του μαλακού σου ύπνου;
Εγώ φίλε δεν ξέρω
μάλλον ναι
αλλά ίσως και όχι
αν προσποιηθώ
ότι είμαι σε βαθύ ύπνο
ότι είμαι
πολύ κουρασμένος.
Γιώργος Χριστοδουλίδης, «Μυστικοί άνθρωποι»
Κύμα, 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου