Μια γαλήνη απλώθηκε απαλά σαν ηλιόλουστα χειμωνιάτικα δάση.
Πώς έγινε η θέλησή μου βέβαιη και ο δρόμος μου ταπεινός προς εμένα;
Κρατούσα στο χέρι μου χαραγμένο γυάλινο μπολ που κουδούνιζε.
Κι έγινε το πόδι μου τόσο προσεκτικό που δεν θα σκοντάψει.
Κι έγινε το χέρι μου τόσο σταθερό που δεν θα τρέμει.
Και κρατήθηκα τότε πλημμυρισμένη από τη δύναμη εύθραυστων
πραγμάτων.
Κάριν Μπόγιε, Για χάρη του δέντρου (1935) Δέρμα από πεταλούδες-Επιλογές σουηδικής ποίησης, μετ: Δέσποινας Καϊτατζή-Χουλιούμη, 2018, Εκδόσεις Intellectum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου