να είναι άνοιξη στα δεκαοχτώ μας χρόνια
τριγύρω στ’ ανθισμένα δέντρα
και να τελειώνουν τα μαθήματα
να ’μαστε σύντομα ελεύθεροι επιτέλους
και να μιλάμε να γελάμε
και να μας περιμένει
μεθυστικά ατέλειωτο το καλοκαίρι
ένα γλυκό κορίτσι να μας γνέφει
πιο κάτω στη στροφή του δρόμου
να είναι όνειρο η ζωή
μέσα σε διάφανη ομίχλη
κόκκινες πηχτές σταγόνες, Μανδραγόρας, 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου