Δεν το ομολόγησα ποτέ και σε κανέναν, μα εσύ πρέπει να το ξέρεις. Στην εξορία, ούτε το ξύλο με λύγισε ούτε η δίψα. Για μια γυναίκα υπέγραψα. Στο στρατόπεδο κουβαλούσα πάνω μου μια φωτογραφία της. Την έβλεπα κάθε τόσο και δεν τη χόρταινα. Γιατί εμένα να με φάει το χώμα, σκεφτόμουνα, κι αυτή η ομορφιά να πέσει σε ξένα χέρια; Γιατί εγώ να σαπίζω εδώ πέρα και η ζωή έξω να συνεχίζεται σαν τίποτα να μη συνέβη;
Ένα μεσημέρι παρουσιάστηκα ξαφνικά στη διοίκηση. «Φέρτε μου να υπογράψω και στείλτε με όπου στο διάολο θέλετε», τους είπα. Έμειναν εμβρόντητοι. Ωστόσο δεν μετανιώνω, ό,τι έγινε, έγινε… Μπροστά στην ομορφιά δεν υπάρχουν διλήμματα, την ακολουθείς και με κλειστά τα μάτια.
(Λευκή πετσέτα στο ρινγκ, 2006)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου