Είχαμε φτάσει με γέλια και χαρές
αλλά όταν το τραπεζομάντιλο
άνοιγε πάνω στη χλόη
-ακριβώς εκείνη την πολύχρωμη στιγμή-
εγώ ξαφνικά έλειπα.
Όπως ο πατέρας.
Μέσα σε δευτερόλεπτα κιτρίνισε σαν περιοδικό
που εξακολουθούσα να διαβάζω
λες και μόλις κυκλοφόρησε.
Πηγή: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΗΣ- Ονείρου έρως
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ-ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1995-ΑΘΗΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου